Лапцёнак Сяргей Данілавіч

Лапцёнак

Сяргей Данілавіч                  

( 01.05.1935г. - 03.04. 2012) 

Беларускі філосаф, спецыяліст па этыцы і тэорыі выхавання; доктар філасофскіх навук, прафесар.

Нарадзіўся. у в. Васільеўка Бярэзінскага р-на Мінскай вобл.  Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1958); аспірантуру БДУ па кафедры гісторыі філасофіі (1963).

У 1958-1960 - кіраўнік лектарскай групы Мінскага абкама камсамола;

1963-1967 - выкладчык, старшы выкладчык, дацэнт кафедры гісторыі філасофіі БДУ;

1967-1972 - старшы навуковы супрацоўнік Праблемнай НДЛ сацыялагічных даследаванняў БДУ;

1972-1974 - дацэнт, загадчык кафедры гісторыі філасофіі і логікі;

1975-1977 - дацэнт кафедры этыкі, эстэтыкі і навуковага атэізму БДУ;

1978-1985 - дацэнт, прафесар кафедры філасофіі Інстытута павышэння кваліфікацыі выкладчыкаў грамадскіх навук пры БДУ;

1986 -1999 - загадчык НДЛ сацыялагічных даследаванняў БДУ (кіраўнік сацыялагічнага цэнтра БДУ па праблемах адукацыі, культуры і маральнага выхавання моладзі).

 Працаваў у галіне тэорыі этыкі і праблем маральнага выхавання, даследываў сацыяльна-этычныя праблемы сямейна-шлюбных адносін, каштоўнасныя арыентацыі і рэальныя паводзіны моладзі.

З 1974 г. быў членам Камітэта па тэорыі сацыялогіі Міжнароднай сацыялагічнай асацыяцыі, віцэ-прэзідэнтам Этычнай асацыяцыі Савецкага Саюза, членам прэзідыума Савецкай сацыялагічнай асацыяцыі, віцэ-прэзідэнтам Беларускай сацыялагічнай асацыяцыі.

Адыграў значную ролю ў інстытуцыялізацыі сацыяльна-этычных даследаванняў на Беларусі, а таксама актыўна садзейнічаў станаўленню Мінскага філасофскага праекта “Гуманітарная энцыклапедыя”.

Як публіцыст Лапцёнак С.Д. быў двойчы ўдастоены прэміі «Залатое пяро», дзевяць разоў прызнаваўся лепшым аўтарам года (апошні - у 2003 г.)

 На працягу трох дзесяцігоддзяў (з 1960 г.) правёў на рэспубліканскім радыё і тэлебачанні гутаркі на маральныя тэмы.

Быў узнагароджаны:

Медаль «За доблесную працу» 31 сакавіка 1970 г.;

Знак «За актыўную працу» 4 кастрычніка 1972 г.;

Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета за шматгадовую працу ў друку і актыўны ўдзел у грамадскім жыцці 8 чэрвеня 1982 г.;

Медаль «Ветэран працы» за шматгадовую добрасумленную працу 10 сакавіка 1988 г.

Аўтар больш 200 навуковых прац, у тым ліку больш 10 манаграфій і навучальных дапаможнікаў:

“Мараль і сям'я” - 1967;

“Сям'я і духоўнае развіццё асобы” - 1977;

“Маральнае развіццё асобы ў сям'і”- 1977;

“Асновы марксісцка-ленінскай этыкі”- 1979;

“Сістэма маральнага выхавання” - 1982;

“Усебакова гарманічна развітая асоба” -1982;

“Савецкая сямья: сацыяльна-этычныя праблемы” -      1985;

“Маральная сутнасць сямейна-шлюбных адносін” - 1990;

 “Этыка і этыкет” - 1998.