Рубінчык Яфім Эмануілавіч

Рубінчык Яфім Эмануілавіч

савецкі партыйны і гаспадарчы дзеяч, генерал-маёр інжынерна-тэхнічнай службы (1945), лаурэат Сталінскай прэміі. 08.08.1903. - 06.04.1991

Яфім Эмануілавіч Рубінчык нарадзіўся 8 жніўня 1903 года ў мястэчку Беразіно Мінскай губерні. У семнаццаць гадоў сын майстра-саматуга з беларускай глыбінкі ўступіў у камсамол, затым - у шэрагі Камуністычнай партыі. Апынуўшыся ў Маскве ў 1921 г., без адрыву ад вытворчасці вучыўся на рабфаку і вячэрнім камвузе, які скончыў у 1929 году. У 1940 годзе Рубінчык стаў дырэктарам Каломенскага паравозабудаўнічага завода ім. Куйбышава, дзе і застала яго Вялікая Айчынная вайна.
У маі 1942 года, па спецыяльнай пастанове ЦК ВКП(б), Рубінчыка накіроўваюць у Горкі, каб узначаліць адзін з самых важных аб'ектаў танкавай прамысловасці - завод "Чырвонае Сормава". Перад новым дырэктарам была пастаўлена, здавалася б, невыканальная задача - трэба было павялічыць вытворчасць танкаў "Т-34" у некалькі разоў. І Рубінчык, які валодаў вялікімі арганізатарскімі здольнасцямі, пастаўленую задачу выканаў.
Ужо ў ліпені 1942 г. было выканана месячнае заданне па выпуску танкаў, а ў жніўні завод упершыню заваяваў пераходзячы Чырвоны Сцяг Дзяржаўнага камітэта абароны. У 1942 годзе вытворчасць танкаў была павялічана ў тры разы ў параўнанні з 1941 годам, а ўсяго за гады вайны сармавічы выпусцілі звыш 12 тыс. баявых машын, адрамантавалі 1839 танкаў. Кожная пятая легендарная "трыццацьчацвёрка", якая змагалася на франтах, была сормаўская!
Працуючы пад дэвізам «Усё для фронту, усё для перамогі!», сармавічы тыднямі не выходзілі з цэхаў. І ўсе цяжкасці ваеннага часу дзяліў з імі дырэктар. Яго любілі і яго баяліся, таму што ў яго поле зроку, здавалася, была праца кожнага. Ён быў нястомны і бязлітасны ў працы і да сябе, і да ўсіх, хто працаваў побач. У яго вучыліся ў адносінах да справы.
Пасля Перамогі Яўхім Эмануілавіч актыўна заняўся пераводам вытворчасці на выпуск прадукцыі мірнага часу. Але ў 1949 годзе яго абвінавацілі ў сабатаванні выканання асабліва важнай урадавай замовы і знялі з пасады дырэктара. І толькі ў красавіку 1957 года пастановай Прэзідыума ЦК КПСС ён быў поўнасцю рэабілітаваны.
Імем Рубінчыка названа вуліца побач з заводам "Чырвонае Сармова", дзе ў сучасных вышынных дамах жывуць карабелы. Гэта дзеці і ўнукі тых, хто ў ваеннае ліхалецце, суткамі не выходзячы з цэхаў, будаваў знакамітыя Т-34. А ў 1994 годзе тут была ўстаноўлена памятная дошка, на якой напісана: "Вуліца названа ў гонар Рубінчыка А.Э. (1903-1991 гг.), генерал-маёра інжынерных войскаў, дырэктара завода "Чырвонае Сармова" (1942-1949 гг.). )".
У жніўні 2003 года ў цэнтры Сормава, на Алеі Славы (каля дома № 117 па вуліцы Камінтэрна), была закладзена імянная зорка легендарнага сармовіча.
Пасля Вялікай Айчыннай вайны быў дырэктарам шэрагу абаронных заводаў, з 1965 да 1985 гг. - Кіраўніком Волга-Вяцкага тэрытарыяльнага кіравання Дзяржснаба СССР. Пры Я. Э. Рубінчыку быў арганізаваны шэраг прадпрыемстваў і аб'яднанняў Дзяржснаба СССР у горадзе Горкім і іншых гарадах Волга-Вяцкага раёна РСФСР. Найбуйнейшым аб'яднаннем стала - «Волговятмашэлектроснабсбыт», створанае для забеспячэння некалькіх абласцей і аўтаномных рэспублік Волга-Вяцкага раёна машынабудаўнічай і электратэхнічнай прадукцыяй. Па загадзе Рубінчыка, на ўскраіне Сормаўскага раёна горада Горкага быў пабудаваны і ў 1974 годзе адкрыты ўніверсальны складскі комплекс, разлічаны на захоўванне і перапрацоўку прадукцыі з гадавым грузазваротам 150 тысяч тон і металабазу на 250 тысяч тон. Аналагаў гэтаму комплексу ў Паволжжы не было.
Памёр у 1991 годзе, пахаваны на Кунцаўскіх могілках Масквы.